In maart 2014 liep Dick de Marathon van Jeruzalem. Benieuwd hoe hij deze unieke marathon heeft beleefd? Lees dan zijn verhaal!
Eind oktober hoorde ik van een loopgroepgenote (Judith) dat zij in maart de halve marathon van Jeruzalem zou lopen. Ik, altijd in voor wat aparte dingen, vond het gelijk een leuk idee om datzelfde te doen en dit mooi te combineren met een vakantie met een paar vrienden, wat we in het verleden ook wel eens deden. Mijn vrienden gepolst en die waren gelijk enthousiast.
Als ik dan toch in Jeruzalem ga rennen, waarom dan niet gelijk de hele marathon? Dus zo gezegd zo gedaan en me daarvoor ingeschreven. Mijn vrienden wilden niet achterblijven en schreven zich in voor de 10 kilometer. Compleet ongetraind ten tijde van de inschrijving en begonnen met trainen.
Zondag 16 maart was het zover om naar Israël af te reizen. De vlucht zou gaan vanuit Luik. Ik werd door Marcel in zijn oude Benz uit 1983 opgehaald om vervolgens in Grou Eelke en Wieger op te pikken. Onderweg al de nodige lol. Wieger had een platenspeler mee op batterijen en vanaf de hoedenplank werden er plaatjes gedraaid. Dit ging wonderwel goed. Alleen bij bruggen met hobbels wilde ie nog wel eens overslaan.
Na een aantal dagen in Tel Aviv te zijn verbleven was het woensdag tijd om naar Jeruzalem te gaan. We zouden daar onze intrek nemen in de Citadel Youth Hostel in het oude deel van de stad. Daarna zijn we naar de Expo gegaan, die op een heel andere plek bleek te zijn dan de kaart en website aangaf, om de startspullen op te halen voor de marathon en de 10 km.
Donderdag hebben we de Klaagmuur bekeken en we wilden naar de Al Aqsa-moskee, maar kwamen niet binnen omdat het net op dat moment voor toeristen was afgesloten. Dit laatste gebeurde ons de 2e keer zaterdagavond weer. ‘s Middags door naar Yad Vashem, het holocaustmuseum. Erg indrukwekkend. ‘s Avonds niet naar de pastaparty geweest. Redelijk bijtijds gaan slapen en de wekker op 5:20 gezet. Om dan om 4:30 wakker te worden van een wekker, waarvan ik dacht dat die uit een andere kamer kwam, maar wat naderhand bleek het alarm van de receptionist die beneden in de lounge op de bank sliep. Ging weer op snooze om een minuutje of 7 later weer af te gaan. En dat ging zo een tijdje door dus van slapen kwam niets meer.
Om 5 uur dan maar opgestaan. Aangekleed. Bouillon gemaakt, welke Wieger mij bij de doorkomst door de oude stad zou overhandigen. En nog een kop koffie gedronken.
Om 6 uur uitgezwaaid door de vrienden en naar de start gewandeld, onderweg een broodje etend. Mijn tasje met loopjack en schoon shirt etc weggebracht.
Het nuttigen van het broodje had tot gevolg dat ik naar de wc moest. Mijn maag had er even wat minder zin in. Maar hier liep ik tegen het enige minpuntje van deze marathon aan: in de nabijheid van de start geen wc’s. Er werd mij verteld dat er direct na de start wel wc’s waren. Ja, dat is lekker. Ben je op pad en verlies je gelijk de nodige tijd. Het is even niet anders.
Garmin ingesteld op een pace van 6’30 per kilometer waarmee ik dan bij een vlak schema op een tijd van 4:34 uitkom. Het hoeft vandaag niet snel. In het startvak zie ik nog iemand met een Rabobank-shirt. Dat is onmiskenbaar een Nederlander. Nog even met hem gebabbeld. En deze loper, Marco, heeft de marathon uiteindelijk uitgelopen in 3:51.
Om 7 uur werden wij op de klanken van ‘The Final Countdown’ weggeschoten. Toiletten direct na de start zag ik niet. Wel druk en het was lastig om door de menigte te komen. Ik had de 4:45-pacer vlak voor me. Kon deze toch voorbij en zocht een ritme. Ging na een beetje heuvel af weer redelijk heuvel op. De eerste kilometers pak ik wat winst op het schema.
Na 7 kilometer zie ik een drietal Dixi’s en besluit die met een bezoek te vereren. Helaas zijn ze alle 3 bezet en ben ik de 2e wachtende. Het duurt bijna 2 minuten voor ik eindelijk het hok in kan, om er, wederom een minuut of 2, later weer uit te komen. Waar ik een redelijk grote groep mensen om me heen had voordat ik stopte, het is nu erg rustig. Ik vrees ergens aan het eind van het veld terecht te zijn gekomen. De 8e kilometer klok ik dan ook mijn, wat later zal blijken, langzaamste kilometer in 10’05. Met een lege(re) maag en minder opspelende darmen loop ik weer lekkerder en haal hier en daar wat mensen in. Was er natuurlijk door heel veel gepasseerd tijdens mijn stop.
Aan het eind van Jaffa Street, na ruim 12 kilometer, zie ik Wieger die me aanmoedigt. Ik vraag of ie bij de volgende stop met zonnebrandcrème wil staan. Ik had deze namelijk wel meegenomen na de start, maar het tasje met jack en dergelijke afgegeven en me helemaal vergeten in te smeren en de zon is toch best fel.
Na 22 kilometer, op een helling vlak voor de oude stad, lukt het me niet meer deze helemaal op te rennen en moet voor het eerst wandelen. Inmiddels heb ik het idee binnen 5 uur te gaan finishen laten varen. Doel ik nu om binnen 5:15 te finishen zodat ik minder dan 1 uur boven mijn PR zit. Met kilometertijden rond de 8 minuten, doordat ik deels wandel en ren, weet ik wel dat ik ‘gewoon’ ga finishen. Tijd is nu totaal onbelangrijk.
Weer een afdaling en ik klok mijn snelste kilometer in 5’41. Als je 38 kilometer hebt gehad krijg je ‘ineens’ een stuk heel steil omhoog. Ai, helemaal naar boven wandelen. Ik vraag of het asfalt niet te heet is, maar dat blijkt niet het geval te zijn en vervolg mijn weg, want na de steile helling omhoog volgt er een steile helling omlaag en klok ik wederom een kilometer binnen 6 minuten en zo pak ik weer winst op het schema van 5 uur. Rekenen en jawel, ik ga binnen 5 uur finishen. Het gaat nog lekker naar beneden met nog 1,5km te gaan, maar dan gaat het weer behoorlijk omhoog in de laatste kilometer. Wederom veel wandelen en zo nu en dan proberen wat te dribbelen. Het is niet ver meer. Ik heb mijn filmcameraatje bij de hand om te filmen. Geen idee of de opnames lukken en ook niet of de voorgaande gelukt zijn. Bij thuiskomst zal ik het resultaat zien.
Al met al een onvergetelijke ervaring. Mooi parcours, maar loodzwaar. Het aantal te overwinnen hoogtemeters was iets meer dan ik globaal van het kaartje had gehaald en dat maakte het extra zwaar. De 10 kilometermannen zijn ook gefinisht. Eelke en Marcel hadden het startnummer van Wieger ook maar meegenomen. Gedrieën hebben ze exact dezelfde tijd in 1:21:51. Nagenoeg ongetraind hebben ze het volbracht met ook het nodige aan wandelen.
Met dank aan Judith, die me op dit idee bracht, Eelke, Marcel en Wieger, die gezellig met me mee wilden voor een week lang ongein en Inge, Michel en Emilie die het een weekje zonder mij moesten stellen thuis.
Wil jij graag jouw verhaal met ons delen? Dan zijn wij op zoek naar jou!
Neem contact met ons op!