Chicago; Dat is de stad waar ik mijn derde marathon ga lopen. En je weet wat ze zeggen over driemaal: driemaal is scheepsrecht. In mijn geval hoop ik dat deze marathonvoorbereiding eindelijk een keer zonder blessureleed kan verlopen. In mijn vorige voorbereidingen kwamen er altijd wel pijntjes bij kijken. Dit is in het geval van een hardloper op zich niet gek, maar ik vond toch dat het bij mij altijd net wat meer was dan bij anderen.
Mijn eerste marathon was in september 2018 in Berlijn. Hierbij kreeg ik ook een blessure, maar dat kwam door een eigen stommiteitje tijdens een obstacle run. Een paar gekneusde ribben en vijf weken he-le-maal niks doen. Na Berlijn was ik ongeveer na twee weken alweer geblesseerd en dit duurde naar mijn idee toch best lang. Gelukkig was deze net op tijd voorbij, voordat mijn schema van Parijs zou beginnen, maar toch gooide mijn lichaam weer roet in het eten. Mijn achillespees vond het lopen niet zo leuk en een maandje met héél af en toe een rondje proberen tot helemaal niet lopen was het resultaat. Toch was ik een maand van tevoren gelukkig weer hersteld en kon ik toch weer voorzichtig opbouwen naar de marathon van Parijs. Resultaat: mijn tweede marathon uitgelopen en nog steeds pijnvrij!
Nu mijn doel voor de derde marathon: pijnvrij richting Chicago. Niet alleen náár Chicago, maar ook ná Chicago. Deze marathon ga ik niet in mijn eentje lopen, maar samen met mijn vriendin Crissy. Heel tof dat we dit avontuur samen aan gaan. En waar ik krachttraining altijd maar saai vind, heeft zij toch de nodige trainingen in de sportschool al gehad. En toevallig is krachttraining een handig hulpmiddel om minder snel geblesseerd te raken. Mijn trainer van vroeger zei altijd: ‘je kunt de motor van een Ferrari hebben, maar als je het chassis van een lelijk eendje hebt, dan raak je geblesseerd’. Dus Erik, wat hebben we hier van geleerd? Krachttraining doen. En dat is wat ik ga doen; krachttraining in circuitvorm, want dan vind ik het tenminste leuk.
Nu hebben we nog een paar weken te gaan voordat ons marathonschema gaat beginnen. We hebben al een paar krachttrainingen gehad, een paar wedstrijdjes afgevinkt en een paar wedstrijdjes nog te gaan. Een verrassend leuk onderdeel vond ik toch wel een triatlon. Wel in estafettevorm weliswaar, maar dat terzijde. Ik ging met Heidi en Crissy naar Denemarken om daar aan de Garmin Challenge in Herning mee te doen. Mijn onderdeel werd het fietsen en laat fietsen nou ook net een goede alternatieve training zijn voor als ik geblesseerd raak (wat ik natuurlijk niet meer laat gebeuren J). Ik vond het zo leuk dat we ons ook gaan inschrijven en alle onderdelen zelf gaan doen, maar dan in het klein. We beginnen klein met een sprinttriatlon. Hierbij gaan we 750 meter zwemmen, 20 kilometer fietsen en 5 kilometer hardlopen. Het zwemmen wordt nog een dingetje, maar dat zien we dan wel weer.
De eerstvolgende test wordt op 23 juni in Roosendaal. Nog ‘even’ een laatste halve marathon voordat ons schema gaat beginnen. Hoe staat het ervoor met mijn lichaam. Conditioneel gezien, maar misschien wel belangrijker: zijn er pijntjes? In Almere bij de Nobelrun wilde ik eigenlijk al een PR lopen, maar toen was het veel te warm. Dus, in Roosendaal een revanche?