Hein: mijn aanloop naar de Chiang Mai Marathon

Even kennismaken

Bijna 30 jaar ben ik besmet met het hardloopvirus en geniet ik van iedere kilometer doorgaans in het Brabantse land. Sinds 1999 veelal met loopmaatjes van de Loopgroep Wijbosch. Een leuke laagdrempelige club waarbij het goed te vertoeven is. Veel loopevenementen worden gezamenlijk bezocht, waarbij de internationale marathonreizen naar onder andere: Berlijn, Mallorca, Brussel, Malta en Cyprus. De betrokkenheid tussen de leden is erg groot. Nu een tropische marathon in aantocht en deze keer ga ik  alleen. Mijn naam is Hein Vissers (61).

Het idee

Om maar met de deur in huis te vallen. Ik leef al 2 jaar er naar toe om weer een ‘ bijzondere’ marathon van mijn bucketlist te strepen. Het is 5 jaar geleden dat ik de marathon van Bangkok heb gelopen en nu kijk ik er naar uit om de Chiang Mai Marathon te lopen op zondag 18 december. Natuurlijk niet zomaar een marathon in een ver land. Hier hangt een verhaal aan vast wat de binding met deze omgeving verklaart.

Nadat mijn broer gepensioneerd is, heeft hij samen met zijn vrouw besloten om te gaan wonen in Thailand. Natuurlijk was ik erg nieuwsgierig en wilde ik graag een keer gaan kijken. Hij woont hier nu 10 jaar en zij houden zich volop bezig met vluchtelingen werk op de grens van Birma in de stad Mae Sot. 5 jaar geleden tijdens de overstromingen in Bangkok resulteerde dit zelfs in het eten bereiden bij de lokale Rode Kruis vestiging. Vele duizenden zakjes rijst met stukjes vlees werden samengesteld om in de overstroomde gebieden aan de getroffenen aan te bieden. De marathon werd drie maanden uitgesteld!  Mijn reis was al geboekt, dus op deze manier kon ik toch bijdragen aan het maatschappelijk belang en dat gaf me de nodige voldoening. Drie maanden later alsnog afgereisd om de marathon er te lopen. Wat bij een marathonloper tussen de oren zit krijg je er niet uit! Uiteindelijk een marathon gelopen om nooit te vergeten!

Blessure

Dit jaar kan ik vier marathons afstrepen: Rotterdam, Monschau, Eindhoven en volgende week de marathon van Chiang Mai. En geloof het of niet, ik heb twee weken geleden een kleine spierblessure in de kuit opgelopen. Als echte dieselaar met in de lange duurlopen een gemiddeld tempo van rond de 10 km/pu, denk je toch blessurevrij te kunnen blijven. En natuurlijk dit is doorgaans ook een feit, als je tenminste wel na blijft denken. Niet alles is vanzelfsprekend, je raakt in gewoontes en hier zit de fout.

In het loperslatijn naar clubleden en kennissen toe weet je het altijd wel te beargumenteren. Regelmatig zijn mijn woorden: “vooral niet te hard lopen, want hoe harder je loopt, hoe eerder je tegen blessures aanloopt” en “als je pijn gaat voelen, denk dan eerst aan je schoenen, wellicht te oud of geen demping meer”. Laat nu dat laatste me parten gespeeld hebben, balen dus.

Denkend het allemaal zo goed te weten vergeet ik tijdens een 10 km trainingsrondje in mijn nieuwe trimschoenen het zooltje te verwisselen. Reeds 25 jaar zit er in mijn schoenen een speciaal vervaardigd inlegzooltje die ik om de zoveel jaren laat vernieuwen door de podoloog in Veghel. Tja, dit zijn dan van die routinematige zaken waar je wel mee bezig moet zijn.  Gelukkig heb je na al die loopjaren dan wel de discipline om bij een beginnend pijntje te stoppen. Al is vaak het leed dan al geschied. Afwachten dus. Een paar dagen rust, goed verzorgen en positief blijven is dan de boodschap.

Voorbereidingen

Ik ben al maanden bezig met de voorbereidingen, voornamelijk geestelijk. Het zit er nu toch bijna aan te komen. Zo bekijk ik regelmatig de website van de Chiang Mai marathon. Even kijken of er nieuwe informatie op staat, maar vaak toch dezelfde presentatie. Ik zit dan in de belevingswereld en dat zorgt voor de voorpet. Dan plots gebeurt er iets in Thailand wat alles op losse schroeven zet. Het overlijden van de Thaise Koning Bhumibol. Erg triest voor de bevolking. Een rouwperiode van 1 jaar wordt aangekondigd, waarbij alle kleurrijke- en vrolijke evenementen worden afgelast of verschoven naar een later tijdstip. Ik heb respect voor het Thaise volk, maar ik ben ook bezig met de Chiang Mai Marathon. Ik lees nieuwsberichten over afgelaste evenementen waaronder ook grote evenementen zoals de marathon van Bangkok. Nu durf ik bijna niet verder te lezen, maar gelukkig.. mijn marathon staat er niet bij! Nog even een extra navraag bij de wedstrijdorganisatie stelt me gerust, het gaat echt door!

De Chiang Mai Marathon

Nu zorgen dat alles in orde komt voor de trip, blessure de baas worden en vooral niets vergeten mee te nemen. De start is ’s nachts om 4 uur en het is dan ongeveer 15 graden. Dus moet ik niet vergeten om iets mee te nemen om mijn spieren warm te houden. Maar ook het instellen van mijn hardloophorloge of om mijn hoofd te bedekken om de zonnestralen op te vangen. Ik ben minimaal 4,5 uur onderweg. Ik loop ongeveer 1,5 uur in een sterk oplopende temperatuur. Het plaatje moet gewoon kloppen, daarom op tijd naar de start.

Iedereen beleeft de marathon op zijn / haar eigen manier, maar aan gespreksstof meestal geen gebrek voorafgaand aan een marathon. Het is tenslotte ieders hobby en je hebt dezelfde interesse, dus praat je er wat op los! Dan toch de concentratie bewaren om de dingen te doen die je moet doen is erg belangrijk. Zo ook een tip voor iedereen, het smeren van vaseline om het schuren van loopkleding tegen te gaan. Een facet van het geheel. Als het niet gedaan is, voor het startschot klinkt, zal je dit gaan voelen tijdens marathon en dit zal het loopplezier verminderen.

Ik ben zo benieuwd naar de Chiang Mai Marathon! Jullie horen nog van mij!