Drie hoogtepunten en drie hersteltips
na de marathon.
Inmiddels is het twee weken geleden dat ik in het vliegtuig naar New York city stapte. Inmiddels mag mezelf al ruim een week ‘New York City Marathoner’ noemen. Op mijn eigen blog schreef ik een uitgebreid raceverslag, hierin blik ik ongeveer per kilometer terug op de race. In deze blog wil ik mijn drie hoogtepunten van deze marathonreis met jullie delen en drie hersteltips om je zo snel mogelijk te kunnen voorbereiden op je volgende marathon! ?
Hoogtepunten tijdens de marathonreis naar New York
Het feit dat ik direct na de New York Marathon meteen begon met lezen op de website van Marathonworld over de Chicago marathonreis 2020 zegt genoeg. Het was een geweldig avontuur. Een herinnering voor het leven. Ik ben zo ontzettend dankbaar dat ik dit heb meegemaakt.
In deze blog wil ik drie hoogtepunten van mijn marathonreis naar New York met jullie delen in chronologische volgorde.
1. Het wachten in de startvillage.
De startvillage is het gebied waar alle hardlopers moeten wachten op de start. Er zijn tentjes waar je gratis bagels kunt krijgen, maar ook koffie, stroopwafels, thee en warme mutsen. Er zijn zelfs ‘therapy dogs’ om je tot rust te brengen. Wanneer je de foto’s ziet van dit startgebied ziet het er een beetje mistroostig uit. Het is koud, mensen dragen oude kleding en liggen random op de grond. Waarom als hoogtepunt? Met de groep van Marathonworld hadden we een ‘overlevingskamp’ gecreëerd’. Dekentjes op de grond, warmtedoeken die we onderling deelden, kaart spelletjes om de tijd te doden. Onderling elkaar pannenkoeken aanbieden en de laatste hardlooptips uitdelen. Ik vond het echt gezellig. Aangezien we hier vier tot vijf uur moesten wachten, was er genoeg tijd om elkaar een beetje beter te leren kennen. Blijkbaar schept het samen koud hebben en gespannen zijn een band.
2. Het 26km punt, net na de Queensboro Bridge.
Natuurlijk was het rennen van deze marathon een hoogtepunt op zichzelf, maar toen ik de Queensboro Bridge afkwam gebeurde er iets wat ik nog nooit had meegemaakt. Op het 26km punt bevond zich het cheering point van Marathonworld. Op dit moment wist ik al dat ik mijn streeftijd van 3uur37minuten niet zou gaan halen. Ik besefte me ook dat de komende 16km een strijd zouden gaan worden. Het moment dat ik daar Mari, Stefanie en de rest van de supporters zag staan kreeg ik een brok in mijn keel. Er kwam een gevoel van dankbaarheid over me heen. Ik was tenslotte de New York marathon aan het rennen en daar stonden mensen voor mij te juichen. Ik besefte me hoe gezegend ik was hier zonder blessures deel te nemen. Want ondanks dat mijn benen compleet waren vol gelopen, had ik geen last van kniepijn of pijn in mijn lies. Uiteindelijk ben ik gefinisht in 3uur57minuten44seconden, waar we ‘s avonds tijdens de marathonborrel met zijn allen op getoost hebben.
3. De fietstocht de dag na de marathon door New York.
Dit was echt zo tof! Een enthousiaste Amerikaan heeft ons op de fiets meegenomen door New York. Ondanks de spierpijn konden mijn benen dit goed aan. Regelmatig stopten we voor een fotopauze en tijdens de zonsondergang stonden we op de Brooklyn bridge. Een magisch moment! Na 20km en mega voldaan gevoel kwamen we terug bij de fietsenstallingen.
Hersteltips na de marathon
1. Keep on moving!
Deze tip kreeg ik van Crissy. Na de marathon is het verleidelijk om meteen te gaan zitten. Logisch, je hebt net 42.195km gerend, maar je lichaam staat nog volledig in ‘ren-stand’. Het rustig uitwandelen zorgt ervoor dat je niet stijf wordt en je houdt de circulatie door je benen in stand. Wanneer je in New York gekozen hebt voor een bagage drop off heb je geen keuze. Je tas ligt ongeveer een mijl (1.6km) verderop. Ik ben blij dat ik ‘s avonds er ook voor gekozen heb om nog een stukje te wandelen. Mijn benen zijn de hele zondag niet echt stijf geworden.
2. Make sure you eat proper food!
Hierin heb ik een beetje gefaald. Na de marathon heb ik een halve appel gegeten uit de recoverybag die we kregen. Nog compleet in een after marathon waas heb ik de rest van de recoverybag weggegooid, ‘want hij was zo zwaar om te dragen’. Dat het vervolgens nog twee uur zou duren voordat ik op de hotelkamer was, had ik niet beseft. Zoeken naar een wifiverbinding om de juiste metro te vinden, vervolgens bellen met familie, vrienden en vriendje, dan nog naar de juiste metro lopen en naar het hotel reizen. In het hotel aangekomen was chips een makkelijke keuze: zout en lekker! Gelukkig had ik ook nog wat kwark en granola. In ieder geval iets substantieels. Omdat de tijd veel sneller ging dan ik in de gaten had en ik ook niet echt honger had, was mijn avondeten een broodje Subway en frietjes op de borrel. Mijn advies is toch om ‘s avonds na de marathon een voor een goede maaltijd met eiwitten te kiezen. Ik had best veel last van spierpijn de volgende dag en juist de eerste nacht na de marathon begint het herstel. Voor dit herstel heeft je lichaam eiwitten nodig!
3. Don’t run!
In ieder geval niet in de eerste week. Enkele weken geleden heb ik een interessant onderzoek gelezen* over herstellen na de marathon. Ze hadden twee groepen marathonlopers met elkaar vergeleken. De ene groep lieten ze twee dagen na de marathon alweer een klein herstelrondje lopen. De andere groep moest een week lang hardlooprust nemen. Toen er vervolgens spierbiopten genomen werden van beide groepen, bleek de spierschade bij de eerste groep significant hoger. Ook bleek de groep met een week complete hardlooprust veel sneller weer op hetzelfde niveau van voor de marathon of zelfs beter te kunnen trainen. Ik heb ervoor gekozen om na de marathon de hele week niet te rennen. Pas een week na de marathon ben ik er weer op uit gegaan voor een klein rondje.
Tot zover mijn hoogtepunten en hersteltips! Ik kan niet wachten tot mijn volgende marathonavontuur! Maar eerst rustig verder herstellen ?
Liefs Celeste