Dit jaar stonden er meerdere marathons op de planning, zo zou ik deelnemen aan de marathon van Parijs, Helsinki en Berlijn. Deze laatste marathon zou met Marathonworld zijn. Gezien het Corona-virus de wereld in zijn greep heeft en de marathons om de beurt werden verplaatst en afgelast, was ik op zoek naar een alternatief.
3 x mijn hardloopschema in de prullenbak moeten gooien is niet leuk!
Op vrijdag 18 september zou er een baanmarathon zijn waar ik mijn pijlen op richtte, de Martini marathon. Honderdvijf en een halve ronde is niet niks, maar als dat de enige is die door zou gaan was dat mijn doel! Helaas ben ik na de zevenenzestig en een halve ronde uitgestapt door buik- en maagklachten. Het “knaagde”, zó hard getraind en dan dit…
Gezien ik het weekend vrij had van werk, eigenlijk een week, dacht ik maandag een revanche in te plannen. Dan maar hier, in Hoogezand, een marathon lopen. En zo vroeg ik maatje Frea mee voor haar gezelschap en verzorging op de fiets. Uitlopen was mijn motto. Ik had een mooie route gepland, echter had ik de wind anders ingeschat. In plaats van de wind in de rug in de polder te hebben, wat ik verwachtte, werd dit voornamelijk wind tegen.
Maar… het is gelukt en het voelt nu goed en af!
Als troost heb ik de Martini marathon medaille én als beloning het officiële polsbandje van #berlin42united voor mijn virtuele Berlijn marathon.
Nu lekker rustig aan, want er is voorlopig toch niets waar ik aan kan deelnemen. De laatste jaren veel getraind voor vele hardloopwedstrijden (lees: 12 officiële marathons, 3x 50km, 2x 60km, 3x Roparun en nu 3 virtuele marathons) dus nu even niks, voor een week of 2, moet kunnen. Daarna lekker naar de atletiekclub en beetje hier en daar weer met mijn loopmaatjes rennen. Ik zie het volgend jaar wel weer.
Groeten uit Grunnen! En bedankt Frea voor het meefietsen.
Ria Lasker